Bikotekiderik gabe ez zara inor; jeloskortasuna maitasunaren adierazle bikaina da; bikoteko maitasuna bermatzeko dena eman behar da… Mezu sinesgaitzak dirudite, baina egunerokoan horien zantzuak atzematea erraza da.
Otsailaren 14 San Valentin eguna da, munduko bazter ugaritan bikote maiteminduek elkarri maitasuna adierazteko egun komertzial paregabea. Ondorengo esaldietan ez dituzu opariak egiteko gomendioak aurkituko, maitasun erromantikoaren mitoak baizik. Norbaitek esan dezake mito horiek gaindituta ditugula oro har. Alabaina, denbora tarte txikian Nafarroan eta Espainiako Estatuan gazteen artean inkesta egin dute eta emaitzek erakutsi dute mito horiek bizi-bizirik daudela.
18 mito maitasun erromantikoaz
Maitasuna ahalguztiduna da.
Gatazka normaltzat hartzen da.
Maitasunak bi mutur erakartzen ditu eta, hari esker hobeto ulertzen dute elkar.
Maitasuna eta gaizki tratatzea bateragarriak dira.
“Egiazko” maitasunak dena barkatzen du, dena jasan dezake.
Laranja erdiaren mitoa.
Osagarriak garenaren mitoa.
Arrazoiketa emozionala.
Bizitzan, “egiazko” maitasun bakarra dago.
Pasioa betierekoa da.
Bikotekidea lortu eta bizitzaren erdigunean bikotearen maitasuna ezarri.
Maitasunak zoriontasuna bazter guztietara zabaltzeko gaitasuna du.
Dena eman behar da.
Maitasunak norberaren nortasuna albo batera uztea eskatzen du.
Maitatzen baduzu intimitateari uko egin behar diozu.
Ezkontzaren mitoa.
Jelosiaren mitoa.
Leialtasunaren eta beste inorena izan ezin duzunaren mitoa.
Lerrook lehorregiak badira, hona mito horietako batzuk garatuago:
Amodio unibertsala: Pertsona guztiak bizi eta maite dute era berean, berdin da non dauden, nor diren. Horrela ulertzen da pertsona guztientzako den amodio unibertsal hau.
Arima bikia: Neskek eta mutilek beti gogo eta behar berberak dituzte. “Zu gabe ez naiz ezer” tankerako esaldiek indartzen eta elikatzen dute mito hau.
Laranja erdia: Pertsonak izaki osagabeak gara, eta beraz, beste pertsona bat, bikotekidea, behar dugu osoak izateko eta horrela zoriontsu izateko.
“Apoa eta printzea”: Neska baldintza gabekoa izanda eta duen maitatzeko ahalmen handiari esker, mutila bere maitale bihur dezake mito honen arabera, mutil itsusia (apoa) mutil ederra bihurtuz (printzea).
“Maiteago zaituenak negarraraziko zaitu”: Oinazea amodio-lotura indartzeko ulertzen du mito honek. Mito hau oso ohikoa da literaturan eta zineman. Adibide on bat da “Romeo eta Julieta” .
