2014-03-27

Ianire Estébanez Castaño: “Garrantzizkoa da feminismoa ziberkatibatzea belaunaldi berriak erakartzeko”

“Es importante que el feminismo se ciberactivice para atraer a las nuevas generaciones”



Testua: Carmen Ruiz de Garibay.
Argazkiak: Karlos Corbella

X izeneko belunaldikoa da –1979an jaio zen–, eta 2.0 belaunaldikoa ere bai. Duela zenbait urtetik hona, bilbotar psikologo hau zubigintzan ari da, feministak direla ohartzen ez diren emakumeen eta berdintasun-eskubideak lortzearren borrokatu diren emakumeen artean zubiak egiten. Ziberaktibista da, “oso teknologikoa”, hala dio berak bere buruaz, berak sinatzen du “Nire mutilak kontrolatzen nau, bai, baina normal” bloga, zeina “maitasunak nahastu dituen eta nahasmendu horretatik atera” nahi duten neskentzako erreferente nagusietakoa baita, zeinean genero-ezberdintasuna normalizatzen duen maitasun erromantikoaren kontrako gogoeta eta jarrera kritikoa sustatzen baita.  

...Bikotean horrenbeste ezberdintasun eragiten duen zer hori:
Bai, horregatik hasi nintzen sarean maitasun erromantikoaren arloa bereziki lantzen, ohartzen bainintzen nahasmendu handia eragiten ziela, baina aukera izango genuela mito asko eraisteko, maitasuna zer den eta zer ez den jakiteko orduan: sakrifizioa, ahaztu guzti-guztiaz, zeure burua ez, harremana zaindu…horiek dira gizarteak ematen dizkien mezuak. Horregatik ikusten dira, oraindik ere, emakume nagusiek jasan zituzten ezberdintasun berberak, baina beste era batera, sotilago, mutilarekiko harremana eta neure mutila gauza guztien gainetik zaindu behar direlako berezitasun horrekin, nahiz eta norberaren ongizatearen kontura izan. Interneten ikertzen ari nintzela, mezu asko aurkitu nituen, oso kaltegarriak, gaztetxoentzako aldizkarietan ohikoak diren horietakoak: jasan, edozer gauza; saiatu eta lortu mutilak nahi duen guzti-guztia; alda zaitez, mutilaren gustuko izan behar duzu; emakume perfektuena izan behar duzu…Mezu horiek hemendik edo Ipar Amerikatik nahiz Latinoamerikatik zetozen. Kontuan izan telebistan eta Hollywoodeko filmetan agertzen direla erreferente horiek, eta ikusentzunezkoek eragin handia izan dutela neska- eta mutil-belaunaldi berrietan. Nire belaunaldia telebistarekin eta zinemarekin jaio zen, eta oraingo belaunaldiak, aldiz, Internet bidez ari dira eraikitzen beren nortasuna.

Hau da, gazteek teknologia berrietan bilatzen dute informazioa, baina nahasturik daude oraindik
Oraindik ere, hain dira sotilak ezberdintasunak, eta hain daude normaltasunean integratuta, ez baikara konturatu ere egiten, oharkabean igarotzen zaizkigu, eta integratu egiten ditugu eguneroko bizimoduan. Hori ikaragarria da, zeren eta, dagoeneko zeure bizimoduan integratuta badaukazu, ez duzu aldatu beharrekotzat jotzen. Ez gaizki ulertu: beharbada, errazagoa da biolentzia oldarkor eta argi batetik defendatzea zeure burua, ezberdintasun batetik baino. Gazte askok zailtasunak dituzte ezberdintasunez eta biolentziez ohartzeko, ez dituztelako zuzenean esplizituki bizi izan, ezkutuan baizik. Otsoak ez ditu dagoeneko hortzak erakusten, ez dizu dagoeneko esaten: jo egingo zaitut, eraso egingo dizut, ezin zara hemen sartu, emakumea zarelako, baina, adierazi, adierazten dizu, era sotilago batez. Gainera, gazteei ez zaie iritsi historia hori guztia, urteetan zehar berdintasuna eraikitzen egindako historia, eta, nolabait ere, ez dute pentsatzen eskubide horiek konkistatu egin behar izan zirela.
Blogean, nahasmendua, ukazioak edo ezberdintasunez jabetzeko zailtasunak agertu izan diren arlo horiek guztiak lantzen jardun naiz. BloElikatu egin dut nerabeekin egiten ditudan prestakuntza-saio guztiekin, eta gauza batez jabetu naiz: prestakuntza-jarduera batean diskurtso bat aurkitzen baduzu buelta eman ahal zaiona, zergatik ez duzu aldatuko eta sarean jarriko?


Azal ezazu  prozesu hori:
Zubiak egitea zaila da; zubiak ez dira eraiki behar teoriatik abiatuta, urrunegi geratzen zaie neskei. Kontuan izan behar da gazteek ez dituztela bizi izan diskriminazio gogor horiek, ezberdintasun hain nabarmen horiek, baizik eta beste batzuk, sotilagoak eta beren nortasunaren eraikuntzan eragiten ari direnak. Krisi-garaia da haientzat, ez dira ez ume, ez heldu. Garrantzizkoa da lan-arlo gutxirekin hastea, gero harago joateko modua izateko. Hara zeintzuk diren arlo horiek: biolentziarekin zerikusia duten arloak, harreman afektiboak eta sexualak, hedabideek edertasun ideal bat eta gorputz bikain bat edukitzeko egiten duten presioa, eta maitasuna. Behin jarrera kritiko bat landutakoan, berdintasuna lantzeko moduan izango zara...

2014-03-17

Adriana Kaplan: “Euskadi liderra izango da Europan, emakumeen mutilazio genitalaren prebentzioan”







Testua: Carmen Ruiz de Garibay
Argazkiak: Karlos Corbella


25 urte darama emakumeen mutilazio genitalak desagerrarazi nahian, horren ondorioak jasaten baitituzte mundu osoko 130 milioi neskatilek eta emakumek. Antropologo moduan egindako landa-lan batek Gambiara eraman zuen, eta 16 urtez bizi izan zen hango herrixketan, gambiar familia batek etxean hartuta. Haren laguntzarekin, Emakundek programa integral bat garatu du, Euskadiko etorkinen artean ohitura hori prebenitzeko asmoz, gure herrialdean delitu izan arren garrantzi handikoa izaten jarraitzen baitu etorkin musulmanen artean.

...Zein da Euskadiko egoera?
Aurrerapauso handiak egin dira; esate baterako, Arabako Foru Aldundiaren “Conocer para actuar” programa. Baina beste programa integral bat ere garatuko da Emakundek eskaturik, eta, era horretan, Euskadi liderra izango da Europan, emakumeen mutilazio genitalaren prebentzioan. Mutilazio hori jasan duten eta Euskadin bizi diren emakumeen diagnostikoa egin nahi da. Datuak aztertzen ari gara eta, antza, emakumeen mutilazio genitala egiten den herrialdeetatik datozen 0 eta 14 urte arteko neskatilen eta beren gurasoen kopurua % 198 handitu da azken lau urteetan. Familia berrelkartuz doan heinean iristen dira emakumeak. Gizonen ehunekoa oso altua da, hasieran bakarrik heldu ziren, baina ez dira ezkongabeak, eta seme-alabak badituzte, azkenean etorri egiten dira haiek ere. Beraz, gero eta gehiago dira mutilatuta daudelako artatu beharreko emakumeak, haur asko izaten dituzte, eta umetan iristen dira. Nolanahi ere, Euskadiren egoera menderatzeko modukoa da. Mutilazioa egiten den herrialdeetatik 11.066 pertsona etorri dira; horietatik 3.161 emakumeak dira. Horiek artatze aldera, lantaldeak sortuko ditugu lehen mailako arreta-zerbitzuetan, modu koordinatuan jardun dezaten arriskuan dauden neskatilen prebentzioan, familia bidaian irteteko zorian egon arte zain egon eta orduan dena emanda ekiten hasi gabe. Ginekologo batek ikusiz gero emakume bat mutilatuta dagoela, haurdun, eta ondoren neskatila bat izaten duela, neskatila hori arriskuan dagoela jakinarazi behar die pediatria-zerbitzuei. Gure lantaldea harremanetan dago familia horiekin, eta badaki zerk funtzionatzen duen eta zerk ez. Hizkuntza bera mintzatzen dute: gai dira norberaren eta bestearen errealitateaz hausnartzeko.

KLIKATU OSOA IRAKURTZEKO

2014-03-15

Benetan askatasun sexuala al dugu?

http://www.hamaika.tv/tb/bideo/78270

Martxoaren 8an, sexualitateaz aritu gara. Benetan askatasun sexuala al dugu? zer irakurketa egin behar da pornografiaz? eta prostituzioaz? non daude mugak? Gai guzti horiei buruz hitz egin dugu sexologo, psikologo eta feministekin.


2014-03-10

Soldata diferentziak emakume eta gizonen arteko ezberdintasuna betikotzen du-La discriminación salarial perpetúa la desigualdad entre mujeres y hombres


Otsailaren 22an Emakume eta Gizonen Soldata Berdintasunaren aldeko Eguna izanik, Emakunde Emakumearen Euskal Erakundeak salatu du soldata diskriminazioa dela gaur egun emakumeen eta gizonen arteko ezberdintasuna eragin eta betikotzen duen faktoreetako bat.
Egun, emakume eta gizonen arteko soldata diferentzia 7.000 euro ingurukoa da EAEn. Sektoreak kontuan izanda, diferentzia handienak zerbitzuen sektorean ematen dira, hain justu, emakume gehien duen sektorean. Erdi-beheko lanpostuetako soldatak kontuan hartzen badira, gizonena 100 bada, emakumeena 67 eta 65 artekoa da.  Errentari begiratuz, hau  nondik datorren zehaztu gabe, emakumeen %81ak urtero 24.000 euro edo gutxiago kobratzen du, eta gizonen kasuan kopuru hori %57ra murrizten da....

Emakundek landutako  “Soldata arraila: eragileak eta adierazleak”  txostenean gai honi buruzko informazio gehiago aurkituko duzue.
Bestetik, EAEko emakumeen lanbide ibilbide eta egoerako desberdintasuna : Emakumezkoen talentua alferrik galtzearen kostu erlatiboa. txostenean, zehazten da diskriminazioa modu inplizitu eta esplizituan nola ematen den (47. orrialdea).

EMAKUMEEN HERRITARTASUNA: ESKUBIDEAK, PARTE HARTZEA ETA POLITIKA PUBLIKOAK.-EMAKUNDE-LA CIUDADANIA DE LAS MUJERES: DERECHOS, PARTICIPACION Y POLITICAS PUBLICAS.

Apirilaren 7an, lan-jardunaldi bat antolatu du Emakundek EHUko Bilboko Paraninfoan: EMAKUMEEN HERRITARTASUNA: ESKUBIDEAK, PARTE HARTZEA ETA POLITIKA PUBLIKOAK. 

Jardunaldi honetan, EAEko Emakumeen eta Gizonen Berdintasunerako VI. Plana aurkeztuko zaio emakume-elkarteen mugimenduari. Plan hori 2013ko abenduaren 30ean onartu zen. Honekin batera, bi ponentzia antolatu dira: “Emakumeen herritartasuna, ibilbide historikoa eta etorkizuneko erronkak”, Amelia Valcarcel-en eskutik, eta “Emakumeen eskubideak, nola lortzen diren eta nola gal daitezkeen”, Marina Subirats-en eskutiK





Emakunde organiza una jornada de trabajo con el movimiento asociativo de mujeres el próximo 7 de abril
El próximo 7 de abril, tendrá lugar en el Paraninfo de la UPV en Bilbao una Jornada de trabajo con el título LA CIUDADANIA DE LAS MUJERES: DERECHOS, PARTICIPACION Y POLITICAS PUBLICAS. En esta jornada se presentará al Movimiento Asociativo de mujeres, el VI Plan para la Igualdad de mujeres y hombres en la CAV aprobado el 30 de diciembre de 2013. Además, se presentarán dos ponencias: “La ciudadanía de las mujeres, recorrido histórico y desafíos del futuro” a cargo de Amelia Valcarcel y “Los derechos de las mujeres, cómo se consiguen y se pueden perder” a cargo de Marina Subirats”


2014-03-08

2014KO MARTOXAK 8A-EUSKAL HERRIKO KOORDINADORA FEMINISTAK-8 DE MARZO DEL 2014



2014KO MARTOXAK 8A, EMAKUMEEN NAZIOARTEKO EGUNA
GURE ASKATASUNA BORROKATUZ, EL DERECHO A DECIDIR ES NUESTRO
EUSKAL HERRIKO KOORDINADORA FEMINISTAK

Gaurko egunean 2014ko Martxoak 8ko kanpaina aurkeztera gatozkizue.
Aurten, aurreko urteetan bezala Euskal Herriko Koordinadora feministak kanpaina bateratu bat antolatu dugu. Kanpaina honekin gaur egun indarrean dagoen sistema heteropatriarkala salatzera eta errotik nahi dugu eraldaketa aldarrikatzera gatoz. Euskal Herriko koordinadoretan parte hartzen dugun talde feministak eta emakume taldeak oso anitzak gara eta errealitate ezberdinak ditugu, dena den Martxoak 8aren inguruan batzen gara, badakigulako gure eskubideen eta askatasunaren aldeko borroka bateratua dela.

Guzti hau horrela izanda, hurrengoa diogu:

Une oso larria ari gara pairatzen: botere politiko, ekonomiko, erlijioso eta ideologikoaren arteko aliantza historikoa indartu egin da eta jendartean sakoneko aldaketa inposatu nahi du, oso kutsu atzerakoiaz; egundoko erasoa jotzen ari dira hamarkadak joan, hamarkadak etorri emakumeok ahalegin izugarriz irabazitako eskubideen aurka.
Inposatzen ari diren dekretu, erreforma eta murrizketa sozialek zuzeneko galera eragiten dute urte luzetako borrokari esker irabazitako eskubide sozial, laboral, ekonomiko eta politikoetan, eta hau diskurtso atzerakoi batez janzten dute; honen helburua, emakumeak berriro adin txikiko eta erabakitzeko aukerarik gabeko  pertsona gisa hartzea da.
Eskubideen atzerakadaren gailurra abortu-legearen erreforma proiektua da, emakumeen aurka egin den benetako gerra-adierazpena.

Emakumeen aurkako gerra-adierazpena abortuaren eskubidea murrizteaz gain haratago doa. Bete behar dugun feminitate eredu bat inposatzen gaituzte. Emakumeon funtzio garrantzitsua eta bakarra erreproduzitzea da, heterosexualitate baten barnean noski. Feminitate eredu horretatik kanpo gauden guztioi zigortzen gaituzte era ezberdinetan

Abortu-legearen erreforma ultrakontserbadorea da, eta eliza katolikoaren buruekin batera diktatu dute. Gure bizitza eta gorputzen gaineko erabakia kentzen digu; umiliatu eta gutxietsi egiten gaitu, ama izatera bortxatuz. Eurek erabakitzen dute, eta emakumeok obeditu egin behar dugu: otzan, serbil, mutu. Hala nahi gaituzte.

Abortuaren legearen aldaketarekin abortuaren eskubidea murrizteaz gain, heteropatriarkatuari interesak betetzen dituen emakume eredua inposatzen digute eta inoiz ez dituzte emakume anitzen errealitateak kontuan hartzen.
 Horregatik, gure gorputzari buruz erabakitzeko eskubidea exijitzen dugu. Abortu-eskubidea emakumeon eskubidea eta giza-eskubidea delako, justizia sozialari dagokiolako eta hauekin batera doazen eskubide guztiekin lotuta dagoelako: duintasuna, bizitzeko eta osasunerako eskubidea, askatasuna, berdintasuna, pribazitatea, autonomia eta segurtasuna.

Batzuei amatasuna behartzen zaigun bitartean beste batzuei debekatu egiten zaigu. Honengatik lesbianentzat eta bikoterik gabeko emakumeentzat lagunduriko ugalketa doan exijitzen dugu, ugalketa eskubideak unibertsalak izan daitezen eta ez aurreiritzi heterosexistengatik murriztuak.

Tranpa horretan ez gara eroriko, eta guregandik espero duten emakumeak ez gara INOIZ izango. Borrokatuko dugu, aurre egingo diegu, eta beraien lege eta sistemaren aurka egingo dugu.

Argi eta garbi dago ze familia eta emakume eredua inposatu nahi diguten. Familia nuklear heteronormatiboaren barnean ama eta andrea izatea behartzen gaituzte. Menpekotasuna duten pertsonen zaintzen laguntzetan murrizketa latzak inposatzen dizkiguten bitartean, zaintza lanak emakumeok egitea nahi dute, badakigu lan hau ikusezina dela, inongo onarpenik gabekoa eta oso prekarioa dela eta aldi berean sistema kapitalista mantentzeko ezinbestekoa dela.

Duintasunez erabakitzeko eskubidea nahi dugu, pertsona garen aldetik bizi proiektu bat garatzeko aukera eta erabakiak, jendarteak eta instituzioek errespetatu ditzatela.

Bizimodu duina  eduki nahi dugu,  lan reproduktibo eta erreproduktiboaren eta aberastasunaren banaketa parekidea nahi dugu, zaintzen eskubidea emakumeengan  erori gabe.
Osasun sare publiko baten eskubidea nahi dugu, emakume guztiok eta behar guztiak betetzen dituen sare bat, haurdunaldiarekin aurrera egin nahi duten zein ez.
Indarkeria sexistarik gabeko gure gorputzak, desirak eta sexualitateak aske bizitzeko eskubidea nahi dugu.
Inposizio eta debekurik gabeko aukeratutako amatasun eskubidea aldarrikatzen dugu. Halaber, dauden ugalketa aukerak ere libre erakitzeko gauzatu behar dituzte; estatuari dagokio horretarako neurriak eta zerbitzuak bermatzea. Emakumeon erabakitzeko eskubidea ez eragoztea exijitzen diegu. Ez gaituztela tratatu objetu moduan, tutelatukoa gizaki moduan.
Emakumeok gure bizitzaren jabe gara; merezi duen bizitza, alegia.
Guzti honengatik urtero bezala hemen gaude, gure askatasunak eta bizitzak defendatzen ditugulako, ez garelako beraiek nahi duten bezala inoiz izango eta errotik mundu hau aldatuko dugulako.

GORA BORROKA FEMINISTAK!

EUSKAL HERRIKO KOORDINADORA FEMINISTAK






8 DE MARZO DEL 2014, DÍA INTERNACIONAL DE LAS MUJERES
GURE ASKATASUNA BORROKATUZ, EL DERECHO A DECIDIR ES NUESTRO
EUSKAL HERRIKO KOORDINADORA FEMINISTAK

Este 6 de Marzo os convocamos a esta rueda de prensa para presentar la campaña del 8 de Marzo del 2014.
Este 8 de Marzo, Dia Internacional de las Mujeres, como en años anteriores desde las Koordinadoras Feministas de Euskal Herria hemos elaborado  una campaña unitaria para denunciar el sistema heteropatriarcal que sigue vigente y reivindicamos la transformación social desde la raíz. Los colectivos feministas y asociaciones de mujeres que participamos en las coordinadoras de Euskal Herria somos diversas y con realidades plurales sin embargo nos reunimos entorno al 8 de Marzo porque sabemos que la lucha por nuestros derechos y libertades es una lucha unitaria y en común.
Por lo tanto declaramos que:
Vivimos en un momento de extrema gravedad: la alianza histórica entre poder político, económico y religioso - ideológico ha cobrado una gran fuerza para tratar de imponer y recrudecer el sistema heteropatriarcal, profundamente regresivo, lo que se traduce en un ataque sin precedentes a los derechos de las mujeres ganados a pulso durante décadas.
Los sucesivos decretos, reformas y recortes sociales impuestos desde Madrid y aplicados por los gobiernos de Iruñea y Gasteiz, que suponen pérdidas directas de derechos sociales, laborales, económicos y políticos alcanzados tras años de lucha,  van acompañados de un discurso retrógrado que pretende volver a colocar a las mujeres como menores de edad, sin capacidad de decisión y condenadas a una vida cada vez más precaria.
Este retroceso en derechos ha culminado en el proyecto de reforma de la ley del aborto, que supone una auténtica  declaración de guerra contra nosotras, las mujeres.

Pero esta declaración de guerra contra las mujeres no sólo se limita a quitarnos el derecho al aborto, sino que va más allá. Nos imponen un modelo de feminidad que todas debemos cumplir. Mujeres cuya función principal es reproducirnos, por supuesto dentro del marco de la heterosexulaidad. Todas aquellas que nos salimos de este modelo de feminidad seremos castigadas de diversas formas.
Esta reforma de la ley del aborto, ultraconservadora y dictada por los poderes de la iglesia católica, nos niega  derecho a decidir sobre nuestras vidas y nuestros cuerpos, nos humilla y desprecia al obligarnos a ser madres contra nuestra voluntad. Nos quieren sumisas, serviles y calladas.
No sólo reducen nuestro derecho a abortar sino que crean un modelo de mujer, que sólo responde a los intereses heteropatriarcales y nunca a la diversidad de realidades de las mujeres.
Por ello exigimos el derecho a decidir sobre nuestro cuerpo. Porque el derecho al aborto se inscribe en el marco de los derechos de las mujeres, de los derechos humanos, de la justicia social y de todos los derechos asociados a estos:  la dignidad,  la vida, la salud,  libertad,  igualdad,  privacidad y autonomía.

Mientras a unas nos imponen la maternidad  a otras se nos  prohibe, por ello exigimos el acceso libre y gratuito a la reproducción asistida para lesbianas y mujeres sin pareja masculina, para que los derechos reproductivos sean universales y no sesgados por prejuicios heterocentrados.

Pero, las mujeres no caeremos en esta trampa, y no seremos nunca las mujeres que ellos esperan de nosotras. Pelearemos, resistiremos, nos enfrentaremos a ellos para acabar con este sistema y sus leyes

Está claro cuál es el modelo de familia y de mujer que quieren imponernos: la mujer como esposa y madre dentro de la familia nuclear heteronormativa. Mientras aplican recorten brutales en las ayudas al cuidado de personas dependientes, quieren que seamos nosotras, las mujeres, las que asumamos todo este trabajo de cuidados, un trabajo invisibilizado, no reconocido y altamente precarizado, a la vez que imprescindible para que el sistema capitalista pueda seguir funcionando.

Queremos el derecho a decidir en dignidad, sintiendo el respeto de sociedad  e instituciones ante las decisiones propias que correspondan al proyecto de vida de cada persona.

Queremos tener  una vida digna, basada en el reparto equitativo de la riqueza y del trabajo tanto productivo como reproductivo, y en la que se garantice el derecho  al cuidado sin que recaiga obligatoriamente en las mujeres.
Exigimos el derecho a una red sanitaria pública accesible a todas las mujeres y sus necesidades concretas; independientemente de que quieran ser madres o no.
Queremos poder decidir en libertad cómo vivir nuestros cuerpos, nuestros deseos y nuestra sexualidad libres de violencia sexista.
Y por supuesto, reivindicamos el derecho a una maternidad elegida, sin imposiciones ni prohibiciones. Poniendo en práctica de forma libre las distintas opciones reproductivas, garantizando el estado los medios y servicios para ello. No cuestionando el derecho a decidir de las mujeres tratándolas como no-sujetos, seres tutelados e incapacitados.
Las mujeres  somos dueñas de nuestra vida, una vida que merezca ser vivida.
Por esto seguimos estando aquí cada año, porque defendemos nuestras vidas y libertades, porque nos oponemos a ser como ellos quieren que seamos y porque entre todas conseguiremos transformar el mundo.

GORA BORROKA FEMINISTA
EUSKAL HERRIKO KOORDINADORA FEMINISTAK

2014-03-07

IRANTZU VARELA: NO QUIERO SENTIRME VALIENTE, QUIERO SENTIRME LIBRE



http://www.faktorialila.com/index.php/eu/

Zapiaz harago

ITURRIA: BERRIA     SAMARA VELTE
Arautu behar da haren erabilera?

...Egia da, beraz, egoera politikoak eragiten duela zapiaren erabileran. «Boterearen diskurtsoak beti dauka karga patriarkala, eta hori, sarri, emakumeen gorputzaren gaineko kontrolean islatzen da. Baina diskurtso hori, hemen, patriarkala izateaz gain, islamofoboa eta arrazista da». Burkaren auzia Europan eztabaidatzen denean, emakumeen eskubideen aldeko diskurtso askoren atzean «ikuspegi paternalista eta kolonialista» dago, Goikolearen ustez....

...Goikolearen iritziz, norberaren erabakia da gorputza nola jantzi eta mugitu, eta ez instituzioek arautu beharreko zerbait. «Askoz onuragarriagoa litzateke erakunde horiek pertsonen erabakitzeko eskubidea bermatzen duten ekinbideak bultzatuko balituzte; adibidez, hezkuntza publiko, independente eta parekidea sustatuz».


... Gatazka horrek «multikulturalismo akritikoan» erortzeko arriskua dakarrela azaldu du Goikoleak: «Emakumeak zapaltzen dituen kultura bat errespetatzea kontraesana iruditzen zait. Baina kritika hori egiteko, lehendabizi norbere posizioa zalantzan jarri behar da, eta kode horiek kultura bakoitzean duten esanahia ulertu. Zoritxarrez, kultura gehienak botere patriarkalaren menpe daude; bakoitzean forma desberdinak hartzen ditu, eta gure kulturakoak naturalizatuta dauzkagu, onartuta, normalduta. Gure kasuan, pentsatu behar genuke Euskal Herri plural eta feminista nola eraiki, gure kulturan dauden adierazpen matxistak deseraikitzetik hasita. Hortik abiatzen bagara, errazagoa izango zaigu beste komunitateekiko elkarlana eta elkartasuna bilatzea; bai, behintzat, soilik kanpotik kritikatzea baino».

Printzesa deseraikitzen

iturria: BERRIA       MAITE ASENSIO LOZANO  

Printzesaren irudiarekin lotuta dago egungo gizarteak sustatzen duen andre eredua. Feministek hainbat lantegi antolatzen dituzte, feminitate hori hautsi eta jabekuntza prozesua abiatzeko.

Virginie Despentes pentsalari feminista frantziarrarena da ohartarazpena: «Izan gaitezen errealistak: saldu diguten ideal hori, emakume txuri seduzitzailea baina ez puta, ongi ezkondua baina ez inoren itzalpekoa, lan egiten duena baina bere gizona zapuztuko lukeen arrakastarik lortu gabe, argala baina ez elikadurarekin obsesionatua, beti gazte baina kirurgia estetikoak desitxuratu gabea, ama betea baina pardelekin eta eskolako lanekin gainezka egiten ez duena, etxekoandre ona baina ez neskamea; [...] emakume hori ez dut sekula inon aurkitu. Litekeena da, gainera, ez existitzea».

XXI. mendean emakume izateak feminitate eredu ezinezkoa erdiesten saiatzea dakarrela ondo adierazten du King Kong Théorie liburuko pasarte horrek (euskaraz irakur daiteke Edok argitaratutako Genero ariketak lanean). Ederrak, atseginak, samurrak, baina mendekoak, ahulak, pasiboak... eta maitasunean oinarritutako bizi proiektuarekin. Feminitatearen ezaugarri horiek guztiak biltzen ditu ipuinetako printzesaren irudiak, Irantzu Varela kazetariaren ustez (Portugalete, Bizkaia, 1974): «Emakume guztiok dugu printzesa bat barruan, neurri batean, ez daukagulako printzesak ez diren errefenterik».

Izan ere, eredu hori berrindartuz ari da sistema patriarkala emakumeen nortasun molde bat inposatzen: «Gaur egun, nekez konbentzituko gaituzte ezin dugula lan egin, abortatu edo gidatu, baina nolakoak izan behar dugun adieraz diezagukete, hedabideek, kulturak eta ingurune sozialak etengabe igortzen dizkiguten mezuen bidez. Indarkeria sinboliko hori da emakumeen aurkako errepresio tresna indartsuena».

Faktoria Lila taldearen bidezdesprintzesatze tailerrak ematen ditu Varelak, andrazkoen bizimodua gurutzatzen duen irudi hori deseraikitzeko. Lau esparruren analisi kritikoa egiten dute: maitasun erromantikoa, gorputza eta edertasuna, lana eta enplegua, eta desioak. Funtsean, jabekuntza prozesuaren lehen urratsa da: «Menderatze sistema hain dago ondo planteatuta, ezen emakume askok desberdintasunik ez antzematea lortu duen. Hortaz, ezinbestekoa da gutako bakoitza konturatzea bizi, nahi eta espero ditugun gauza asko patriarkatuak inposatu dizkigula».

Maitasuna erdigunean

Ezkontza jarri du adibide. Andrazkoak mendekotasun psikologikora bultzatzen dituen harreman heterosexualen sinboloa delako: «Maitasuna gure bizi proiektu nagusi izan dadin hezi gaituzte. Baina ez maitasunaren bidez plazera eta ongizatea lortzeko, baizik eta gizon batek bizi osoan maite gaitzan lortzeko. Besteek maite gaituztenaren arabera maite dugu geure burua emakumeok».

Ildo horretan, kezkatuta agertu da, ezkontzea «bizitzan helburutzat» duten andre asko dagoelako oraindik: «Ezkontzeko ilusioa izatea ez litzateke berez kaltegarria izango, ez balitz agindu sozial bat. Bikotekiderik eduki gabe ere ezkondu nahi duen jendea egotea ia patologikoa iruditzen zait. Baina munduan bortxaz hildako hamar emakumetik lau bikotekidearen esku hiltzen direla kontuan hartuta, ondorioztatu beharko genuke gizonezko bikotekide bat izatea arrisku praktika bat dela emakumeentzat».

Gaineratu du maitasunaren ideia lanarekin lotuta dagoela, ordaindu eta aitortu gabekoarekin batik bat, hau da, andrazkoen gain erortzen den zaintzarekin bereziki. «Emakume batzuek identifika dezakete garbigailua jartzea eta kozinatzea lana dela, baina ez seme-alabak zaintzea, maitasunagatik egiten dutelako. Eta hori da patriarkatuaren engainurik handiena: zaintza lan guztia andreok egin behar dugu, doan, pozik, maitasunez; eta horrek zoriontsu egiten ez bagaitu, errudun sentituko gara».

Feminitatearen «tranparik handiena» maitasuna dela berretsi du Josebe Iturrioz filosofoak (Ordizia, Gipuzkoa, 1978): «Batzuek jarraitzen dute harremanak idealizatzen, bizitza osoa bikotearen inguruan eraikitzen... Gaur egun, gure harremanak, nola ugaltzen garen, zertara lotzen gaituzten gure afektuek... hori klabe politiko kritikotik aztertu behar dugu».

Printzesaren eredua hausteko ez ezik, maskulinitatearekin esperimentatzeko aukera ematen dutedrag king tailerrek. Euskal Herrian, Medeak talde feministak antolatzen ditu, eta, besteak beste, Iturriozek berak ematen ditu. Lantegiotan, gizonak balira bezala janzten eta jarduten dira emakumeak. «Gizonaren rola egiteko, aurretik zure feminitatea irakurri eta deseraiki behar duzu». Baina ez da mozorro soil bat; xede politikoa du: «Gorputza zeharkatzen duen esperientzia bat da: espazio publikoan beste modu batera egoteko aukera ematen die emakumeei, maskulinitateak duen boterea bizitzekoa. Eta, bide batez, nabaritzen dute gizonentzat zein erraza den munduan erregeak bezala egotea».

Generoa, gorputzean

Gorputzaren bidezko jabekuntza lantzen du Iturriozek batik bat, erabat aurkakoa delako abiapuntua: «Emakumeen gorputza bera desjabekuntzan edo botere expropiazioan dago hezia». Feminitateak oinarrian duen ahultasuna fisikoki ere antzeman daitekeela erantsi du: «Nola esertzen gara? Hankak gurutzatuta, makurtuta, espazio gutxi okupatzen... Gorputzak bere espresioetan erabiltzen dituen genero esanahiak aztertzen ditugu, eta hor ikusten dugu boterea: hankak zabalik esertzen banaiz, espazio bat hartzen ari naiz, eta hor boterea dago». 

Baina hori baino sakonagoa da auzia. Gorputzaren eta buruaren arteko dualtasunik ez dagoela azaldu du Iturriozek, eta Karl Marxen alienazioaren kontzeptua hartu du erreferentzia gisa: «Lehenengo alienazioa ez da klasea, gorputza baizik. Pertsonok bizi gara gure gorputza kanpo objektu bat balitz bezala, baina egiaz gorputza baino ez gara. Munduan egoteko modua da norbere gorputza».

Varelak zehaztu du gorputzetik kanpo bizi direla andreak, baina gorputzarekin obsesionatuta: «Emakumeok gure gorputza gustuko izan ez dezagun oso ondo antolatuta dago sistema patriarkala». Egonezin hori, aldi berean, zuzenean lotuta dago harremanak eraikitzeko moduarekin: «Gure gorputza baldin bada pertsonok dugun gauza bakarra, eta zure gorputza gustuko ez baduzu edo zure gorputzarekin identifikatzen ez bazara, nola erlazionatuko zara munduarekin? Mendekotasun eta botere gabezia posizio batetik».

Edertasun kanon nagusiaz mintzatu da Iturrioz ere. Itxura fisikoaren bidez emakumeen gaineko «kontrola» sustatzen dela salatu du: «Erregimen basatia inposatzen zaie». Telebistaren mundura jo du adibide bila: «Emakumeek ordubete lehenago joan behar dute ilea apaintzeko eta makillatzeko, zeren, telebistan ateratzeko, txapa eta pintura behar dute; gizonek ez, itsusiak, lodiak eta burusoilak izan arren. Azken batean, emakume batek zer izan behar du bizitzan? Lirain».

Areago, kirurgia estetikora eta andreentzako edertasun produktuetara osasuna ikertzera baino baliabide gehiago bideratzea kritikatu du: «Gaur egun feminitatea puntako teknologia da; emakumeei buruzko irudia teknologikoa da, naturala baino gehiago. Pelikuletan ikusten ditugun emakumeak ez dira egiazkoak, ez genituzke ezagutuko kalean. Horra iristea ezinezkoa da».

Baina gurutzada horretan sartuta daude andrazko asko. Gorputz argalak eta gazteak dira eredugarri, eta andreei etengabe ikusarazten zaizkie akatsak. Varelaren hitzetan, «botika batera sartzen garenean, ile zuriak, orpo urratuak, zelulitisa, zimurrak... baino ez ditugu ikusten. Emakumeei segurtasun handia kentzen zaie, hala». Iturriozen hitzetan, «guk aztertua dugu anorexiaren arazoa. Oso konplexua da, ezin da eder egoteko nahira murriztu, baina badu harremana emakumeen gorputzen patu argal horrekin». Deitoratu dute andreek hainbeste baliabide, denbora eta ahalegin eskaintzea gorputza aldatzeari. «Baina hori guztia baino esanguratsuagoa da emakumeen autoestimuan eragiten den kaltea», esan du Varelak.

Aldi berean, ordea, itxura fisikoak, norbere burua ondo ikusteak, emakumeen jabekuntzan lagun dezakeela uste du Faktoria Lilako kideak. Baina nola zaindu norbere irudia, mendekotasun horietan erori gabe? Muga lausoa dela onartu du: «Minigona batek edo ezpain gorri batzuek, berez, ez zaituzte patriarkatuaren esklabo egiten: giltzarria da nola janzten dituzun». Aldea jarreran dagoela nabarmendu du: «Ezpainak gorriz margo ditzakezu zu gustura egoteko, baina ez besteen gustuko izateko. Norbaiten desioa piztuko duzula ere jakin dezakezu, baina ez dituzu margotuko besteen desioetara makurtzeko. Begiradak kudeatzeko modua ere desberdina da: papar zabala janzteagatik ez dut zertan gustuko ez dudan begirada bat jasan».

Transfeminismoa txertatuz

«Norberak asmatu behar du zein den feminitate propio hori, feminitatetik egin nahi badu», erantsi du Iturriozek. Pauso bat gehiago ematea proposatzen dute drag king tailerretan: maskulinitatea lantzea. Izan ere, gizon-emakume binarismoa hautsi egiten dute, diskurtso transfeminista txertatuz. Funtsean, muturreko maskulinitate eta feminitatearen artean, sexu zein genero gehiago daudela azaleratuz. «Ni bezalako bollera, marimutil, trabesti, transgenero horiek guztiek gorputz askori ateak ireki dizkiete: beren bizitza beste era batera bizitzeko aukera eman diete».

Dena den, eredu hegemonikoetatik urruntzen diren generoen bidea ez da erraza; lumak dakarren zigorraren jakitun dira Medeak-ekoak. Iturriozen arabera, «nire kasuan, oso garrantzitsua izan da maskulinitatera diskurtso indartsu batekin sartzea, horrek egin duelako ni sendo sentitzea, eta zamari zein bazterketari aurre egin ahal izatea». Baina zer gertatzen da horretarako prest ez daudenekin? Iturriozek erantzun du pertsona bakoitzari dagokiola bere maskulinitate edo feminitatea definitzea, norbere beharretara egokituta. «Estrategia politiko feministak edukitzea da inportanteena; gero, gorputz bakoitzak erabaki beharko du genero inskripzio hegemoniko horietan nola kudeatu bere sexu, genero eta desio kontuak».


2014-03-06

PROYECCION DE LA PELICULA “EL TORO POR LAS ASTAS” ASAMBLEA MUJERES BIZKAIA 7 de maro



            VIERNES 7 DE MARZO A LAS 19,30H C/PELOTA ...
 
Este viernes 7 de marzo la Asamblea de Mujeres de Bizkaia presentamos la película “El toro por las Astas” , escrita y dirigida por Susana Nieri.
La cineasta y activista argentina emprende con este documental un trabajo  de  investigación sobre el embarazo no deseado, y los derechos sexuales y reproductivos. 
 Con un formato narrativo de road movie constituye una herramienta audiovisual de reflexión, de consulta, de trabajo para el movimiento de mujeres sobre el por qué se siguen produciendo embarazos no deseados, que producen una sociedad no deseada, en un contexto actual de información, tecnología y condiciones  para que no se produzcan. El film apunta sobre las diferentes aristas de esta problemática poniendo luz sobre las causas invisibles que ejerce el poder patriarcal sobre el cuerpo de las mujeres y la violencia simbólica.
La película de Susana Nieri ha recorrido la Argentina y parte de la América Latina desde el 2006 , fué declarada de interés social, cultural y educativo y ha estado presente en  diversos festivales y muestras destacadas.
Este año estrena su tercera película “Ella se lo buscó” que fue presentada en Bilbao sobre las violencias machistas, también documental basado en un hecho real.
 

Articulo/entrevista con Susana Nieri:  http://argentina.indymedia.org/news/2006/06/414174.php

2014-03-05

Un 33% de mujeres de la UE han sido víctimas de violencia física

fuente: BOULEVARD-RADIO EUSKADI

En entrevista al Boulevard de Radio Euskadi, la portavoz de la Agencia de Derechos Fundamentales de la UE, Blanca Tapia, comenta la elaboración de una macroencuesta a nivel de la Unión, realizada a 42.000 mujeres, y que demuestra que un tercio de mujeres de la UE ha sufrido violencia física o sexual, y que sólo un tercio la denuncian. Según el informe, cinco países de la UE nunca habían hecho una encuesta sobre violencia de género, y es en los países del Norte donde más denuncias se registran, porque la mujer lleva emancipada más años.


Violencia de género: tragedia europea

Fuente: BOULEVARD-RADIO EUSKADI

La primera macro encuesta que la Unión Europea encarga para conocer datos relativos a la violencia de género en el continente. Más de 92 millones de mujeres afirman haber sufrido esta violencia. Más de un 20% reconoce haber sufrido acoso laboral. Esta mañana hemos hablado con Dolores Morondo, doctora en derecho e investigadora del Instituto de DDHH Pedro Arrupe.

Begoña Zabala: “Esta surgiendo un movimiento feminista joven que no se explica por qué le van a quitar el derecho al aborto”

Fuente: INFOZAZPI IRRATIA

Begoña Zabala, abogada feminista de Nafarroa, valora el informe preliminar del Consejo General del Poder Judicial del Estado español que pide la retirada del anteproyecto de ley del aborto elaborado por el gobierno español. Asimismo, le hemos preguntado sobre las reacciones que ha habido desde que el pasado 20 de diciembre el ministro de justicia Alberto Ruiz Gallardon presentara el anteproyecto.

MARTXOAK 8 KOORDINADORA FEMINISTAK GURE ASKATASUNA BORROKATUZ-EL DERECHO A DECIDIR ES NUESTRO


NI EZ NAIZ MATXISTA, BAINA FEMINISTA ERE EZ!---¡YO NO SOY MACHISTA PERO FEMINISTA TAMPOCO!

ITURRIA: EZ ISILDU

Aspertuta gaude gaiarekin, benetan, baina noizean behin gelditu eta berriro azaltzea tokatzen da, beti agertzen baita lixtoren bat esaten duena “Ni ez naiz matxista, BAINA feminista ere ez”, eta lasai asko geratzen da…
Eta zuk arnasa sakon hartu, eta zeure buruari galdetzen diozu ea berriro esplikatzea merezi duen. Eta tentazioak gaiaz paso egitera gonbidatzen bazaitu ere, dagoeneko aspertuta zaudelako eta ez duzulako liskarrik izan nahi, azkenean ezin diozu eutsi, esaldia bota dizuna ez baita halabeharrez erabateko ezjakina izanik edozein astakeria esaten duen horietako bat, zure adiskidea baizik, pertsona zentzuduna inoiz honelakorik esango ez lukeena: “ni ez naiz arrazista, BAINA halaber ez dut uste beste arraza bateko pertsonek eskubide berberak dituztenik”, edo “ni ez naiz homofoboa, BAINA heterosexualitatea baino ez dut onartzen”. Ondorioz, humanitatearen mesedetan, berriro saiatzera animatzen zara. Berriro azaltzeak aspertu egiten zaitu, BAINA… Tira ba, txistu gehiago alferrik xahutu behar ez izateko, hemen uzten dizkizugu azalpen samur-samur batzuk.
Zer da feminismoa?
Feminismoari eta bere korronteei buruz asko teorizatu liteke, baina erantzun erraz bat ematera joko dugu, oinarrizkoenetik abiatuta.
Hasteko, Rebeca Westen esaldi ospetsua ekarriko dugu: “Nik feminismoaren izaeraz aurkitu ahal izan dudan gauza bakarra honako hau da: bakarrik dakit jendeak feminista deitzen didala lanpas batetik bereizten nauten sentimenduak adierazten ditudanean”.
Eta horrek zer esan nahi du? Ba, feminismoa emakumeek eta gizonek eskubide eta aukera berdinak ditugun pertsonak garela sinestea bezain gauza sinplea dela. Oinarrizko eskubide bat defenditzen du, berdintasuna. Sinplea eta erraza.
Beraz:
1. Feminista izatea ez da matxista izatea baina alderantziz. Feminismoak matxismoa borrokatzen du, matxismoak berdintasunaren oinarrizko printzipioaren aurka egiten duelako. Matxista ez bazara, feminista zara. Feminista izateak ez du esan nahi emakumeak gizonak baino hobeak garela edo pribilegio gehiago merezi dugula; pentsamolde horri “henbrismoa” esan zaio, eta hori bai izango litzateke matxismoaren kontrakoa.
2. Feminismoa ez da modaz pasatako eta jada behar ez dugun ideologia bat. Aletxo bat, horren erakusle: XXI. mendean emakume asko beren bikotekideek erailda hiltzen dira, sexu indarkeria eguneroko ogia da, gizonek baino gutxiago kobratzen jarraitzen dugu, emakumeen eskubideak askotan zalantzan jartzen dira edo erakundeek bideratzen dituzte, esaterako estatuek, erlijio doktrinek, etab., gure irudiaren gaineko presio ikaragarria izaten jarraitzen dugu, etxeko lan eta zaintza lan gehienez arduratzen jarraitzen dugu, etab. Feminismoak gure gizartean txertatuta jarraitzen duen desberdintasuna borrokatu nahi du, eta gure egunerokoan oso beharrezkoa da.
Emakume gazteenek ezin dugu ahaztu gaur egun oinarrizko hainbat gauza lortu baditugu, hala nola bozkatzeko eskubidea, ikastea, etxetik kanpo lan egitea, bankuko kontu baten titularrak izatea gure senar edo aitaren baimenik gabe, ezkontzea soilik nahi badugu, salatzea gure bikotekideak tratu txarra ematen badigu edo bortxatzen bagaituzte, sexu jazarpena egiten badigute, etab., horiek guztiak feminismoari esker eta gure aurretik izan diren emakume ausartei esker baino ez ditugula lortu. Gure eskubideetako batzuk estreinatu berri daudela ahazten badugu, atzera egiteko arriskua dugu, eta haur txiki bat babesten den bezala babestu behar ditugu. Gizarte desorekatu batean bizi garela kontuan ez hartzeak, gaur egun dena sotilagoa delako, aurrera egitea galaraziko digu.

Laburbilduta, dena nahiko erraza da. Zuk uste duzu mutilak zu baino hobeak direla eta horregatik pribilegio gehiago merezi dutela? Edo okerragoak direla? Mundu desorekatu batean bizi nahi duzu? Erantzuna EZ bada, BAINA guztiak gorabehera, feminista zara! BAINARIK GABE
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...